Over het algemeen gaat onze voorkeur naar natuurlijke materialen wanneer we ermee in contact (moeten) komen (bv. textiel dat we dagelijks op ons lichaam dragen). Daarom willen we dat textiel natuurlijk aanvoelt. Maar ook paskamergordijnen, zitelementen, ed. in een winkel zijn plekken waar je in contact komt met textiel. De drie aspecten die maken dat je textiel als natuurlijk zal percipiëren, zijn: de aard van de vezel (naturel/synthetisch/gemixt), de manier waarop mensen in contact komen met het textiel (enkel aanraken, enkel bekijken, beiden) en de garen kwaliteit (fijn vs dik). De resultaten uit deze studie gaven aan dat de pure wol en pure katoen als meest natuurlijk werden gepercipieerd. In totaal werden 44 stukken textiel gebruikt in deze studie: wol, katoen, acryl en polypropyleen, ofwel in de pure vorm verwerkt ofwel per twee gemixt. 

Polypropyleen kwam uit de test als minst natuurlijk materiaal, ook in de stalen waarbij het polypropyleen gemixt was met een ander staal. Wanneer acryl met een van de twee natuurlijkere stoffen (katoen, wol) werd gemixt bleef de gepercipieerde natuurlijkheid overeind. Acryl zou daarom kunnen fungeren als vervanger van natuurlijkere materialen en/of zou geen afbreuk doen aan natuurlijkere materialen wanneer het eraan zou worden toegevoegd. 

Embodiment theoretici (wetenschappers die onderzoek verrichten naar de associaties tussen lichamelijke en mentale reacties) onderzochten hoe objecten en ervaringen die dezelfde affectieve reacties teweegbrengen, gelinkt worden in ons geheugen. Zo zal het gevoel dat je krijgt bij het nemen van een warm bad of wanneer je een warme kop koffie vasthoudt herinneringen activeren die je een warm gevoel gaven, zoals het gevoel van vertrouwen, zorg of welbehagen. Neurobiologen stellen dat een duidelijke link bestaat tussen het gewaarworden van een gevoelstemperatuur (door letterlijk iets aan te raken) en het gewaarworden van emoties en gevoelens van psychologische warmte en vertrouwen. In de studie werd iemand als warmer gepercipieerd wanneer de deelnemers van de studie even een warme kop koffie moesten vasthouden dan wanneer ze (even) een kop ijskoffie in de handen hadden. De korte gewaarwording van warm of koud beïnvloedde de beoordelingen van de deelnemers over de persoonlijkheid van anderen.

Wanneer je gehoor en zicht worden geblokkeerd en je alleen maar kan voelen, worden gladdere texturen (in de studies werden satijn en zilverpapier getest) als aangenamer geëvalueerd dan ruwere texturen (in de studies werden schuurpapier en schuursponsjes getest), die als minder aangenaam worden gescoord. Vooral wanneer de materialen over iemands voorarm werden gewreven, werden de verschillen in aanvoelen nog duidelijker dan wanneer je de materialen zelf kon aanraken. Waar onze handen de tastzin actief gebruiken om voorwerpen letterlijk af te tasten en zo het voorwerp te ‘herkennen’, zorgen de fijne haartjes op de armen ervoor dat de tastzin passief in werking wordt gesteld wat voor emotionele informatie over het voorwerp zorgt. In de praktijk kan dit inzicht gebruikt worden bij het ontwerpen van een toonbank of kassameubel: omdat de klant meestal met de armen op het meubel leunt, moet het materiaal van het meubel aangenaam voelen. Ruwere, onafgewerkte, prikkende of stekelige materialen worden hier best vermeden.